Xesus Perez Varela

MANTER A NOSA CULTURA CON ORGULLO

Galicia nunca poderá ser interpretada correctamente sen tomar en conta o fenómeno migratorio, algo afortunadamente xa superado, pero que marcou a muchísimas xeracións e que foi unha tara humana durante un período que arrinca de mediados do século XIX e que chega á metade do XX. A nosa emigración tradicional a América, e tamén as posteriores correntes de traballadores galegos a Europa, deixaron unha profunda marca cultural, social, económica, e de todo tipo, na sociedade do país galego.

Desde que don Manuel Fraga Iribarne asumiu a Presidencia da Xunta, en 1990, os galegos emigrantes viron recoñecidos os seus dereitos e as comunidades esparcidas por todo o mundo empezaron a vivir o día a día da renovación cultural desta nosa terra.

O presidente Fraga, cumprindo o mandato do noso Estatuto, desenvolveu, ao longo das dous anteriores legislaturas, unha importantísima actividade exterior en beneficio dos nosos emigrados. Labor que continuará nos próximos catro anos, nos que xa previu viaxar a varios países de América e de Europa para apoiar directamente e tratar de solucionar os problemas dos nosos paisanos que están lonxe 

Difícilmente ningún outro mandatario autonómico realizou un esforzo tan grande para achegarse á realidade dos seus cidadáns do exterior. Por encima de calquera condicionamiento, Manuel Fraga atende aos seus paisanos, porque entende a galleguidad como a expresión máxima da cultura e dos trazos que identifican ao noso pobo emigrado, e isto non pode ter límites políticos nin fronteiras ideolóxicas.

Cando asumín a miña responsabilidade á fronte do Departamento de Cultura e Comunicación do Goberno autónomo, puiden recibir moitísimo agrado, aos promotores dá Fundación Galicia-América. Deseguido comprendín a dimensión e o alcance que para a pervivencia da cultura propia, en Bos Aires e en toda a República Arxentina, tiña o seu proxecto dun centro de ensino galego-arxentino.

Posteriormente realicei unha viaxe, en abril de 1996, que me levou a reunirme cos nosos amigos do Centro Galicia de Bos Aires para, na miña condición de presidente do Patronato dá Fundación Galicia-América, cargo que é motivo de orgullo e satisfacción, ir sentando as bases fundamentais do futuro Colexio Santiago Apóstolo.

Fomos a Bos Aires para tratar de corresponder un pouco ao moito que os galegos da diáspora, facendo agasallo de xenerosidade e preocupación pola terra natal, contribuíron ao levantamiento da cultura, da lingua e dos valores nos que se fundamenta a galleguidad, sobre todo en tempos moi difíciles, nos que Bos Aires foi a reserva e capital cultural de Galicia.

Alí atopamos unha ampla e entusiasta resposta, gardamos dela un recordo imborrable. Tamén puidemos comprobar que a idea de manter vivo no futuro o esforzo acumulado durante décadas, a base de sacrificio e de entrega desinteresada, pasaba por un proxecto unitario. Unha nova institución docente e cultural, un colexio que permitirá a recuperación e a supervivencia da nosa personalidade diferenciada. É dicir, unha renovación e un maior impulso, con toda a oferta cultural da Galicia de hoxe posta a disposición das xeracións máis novas, dos netos e dos biznietos dos vellos emigrantes.

Agora, no momento feliz e histórico da inauguración do Colexio Santiago Apóstolo con profunda emoción reitero o meu compromiso de contribuír, a través da Consellería de Cultura, Comunicación Social e Turismo, e como presidente da Fundación Galicia-América, a que este proxecto sexa un verdadeiro faro irradiador de cultura, unha antorcha que ilusione a todos os que sentan as súas raíces galegas.

Desexo o mellor para o equipo docente, responsable do noso colexio na etapa inicial. E trasládolles o meu felicitación e total recoñecemento a todos aqueles que, con tanto altruismo e dedicación, levan unha boa parte da súa vida acariñando esta iniciativa.

A recado que este colexio, que agora abre as súas portas a medio centenar de mozos de preescolar e primeiro grado de ensino será, nun mañá próximo e prometedor, un exemplo dos altos valores dun laborioso pobo emigrante que, cando empezou a camiñar polo mundo, levaba tras de se dous mil anos de historia e de cultura.

XESÚS PÉREZ VÁRELA

Consejero de Cultura, Comunicación Social y Turismo de la Xunta de Galicia