Fernando Amarello De Castro

MIRADA CARA AO PORVIR

Nos primeiros tempos da emigración galega a América, a solidariedade dos galegos emigrados reflectiuse nas organizacións mutualistas, que axudaron moito ao longo de tantos anos a quen necesitaba apoios e atencións asistenciales, ben polas situacións familiares ou polas conxunturas económicas ben polos quebrantos de saúde. Formas de axuda e de fraternidad xurdidos e asentados na orixe común, propiciaron ese afloramiento de institucións sanitarias e benéficas propias, que alcanzaron niveis de alto prestixio e que, aínda hoxe, renovadas en instalacións e medios, dotadas das tecnoloxías actuais, prestan destacados servizos ás nosas comunidades e á sociedade en xeral..

Non fai tanto tempo que, atentos á inevitable evolución social e aos cambios de poboación, personalidades e dirixentes de comunidades e de centros, con moita sensibilidade cara ao futuro, suscitaron o interese por lograr a construción dun centro de ensino que, axustado á regulación oficial dos estudos, puidese acoller aos mozos descendientes dos galegos para que seguisen nel o ensino preciso na súa formación, de conformidad cos grados e ciclos educativos establecidos e vigentes.

Agora, cando empeza o primeiro ciclo no Instituto Santiago Apóstolo e xa é realidade o proxecto tan soñado como desexado, séntome na obrigación, sempre alegre e gozosa, de evocar cada un dos esforzos que cada un dos nosos antepasados fixeron en favor do mantemento dunha identidade e da relación entre as nosas xentes emigradas, sempre sen menoscabo dunha adaptabilidad positiva cara á generalidad social e sentindo habitual e permanentemente a responsabilidade e o deber de engrandecer á nación que os acolleu e da que son, por se mesmos e polas súas descendencias, polos fortes vínculos humanos, cidadáns eficaces.

O feito desta obra e o mesmo comezo do seu funcionamento suxire a destacable novidade de mirar cara ao porvir. Varias e boas son as razóns para esa estima. Unha e non pequena, é que supón un servir á mocidade no campo máis importante para ela, o da formación. Outra, tamén sobresaliente, a tanxible proba de que ese instituto permanecerá como sinal indeleble dunha solidariedade proxectada cara ao mañá por parte dos galegos. E quizá, aínda conveña subliñar a calidade de exemplo a seguir por outras numerosas e activas comunidades de galegos no exterior.

Eu quero enviarlles unha mensaxe a todos os mozos que na aulas do novo centro empezarán e seguirán os estudos. Trátase dun pensamento tan simple como sincero: que recorden sempre o que fixeron por eles e para eles moitas mulleres e moitos homes galegos dos seus mesmas estirpes e familias ou non, que souberon e quixeron loitar para proporcionarlles mellores medios para un desenvolvemento persoal e profesional, para que tivesen moitas máis oportunidades das que moitos tiveron e, sen escatimar sacrificios, para que soubesen alcanzar unha maior cultura e ser xente de ben.  

A posta en marcha do centro constitúe un honor para os galegos de Bos Aires, nacidos en Galicia ou nacidos nesa capital da querida Arxentina, pero é tamén causa de vanagloria para todos os galegos emigrados e para a mesma Galicia. Compracencia para todos nós, os que compartimos un mesmo sentir e sen afastar a ninguén das nosas inquietudes polo benestar e polo bo facer dos galegos, calquera que sexa o lugar no que se atopen, dando testemuño dunha galleguidad aberta e universal.

FERNANDO AMARELLO DE CASTRO

Secretario Xeral para as Relacións con

as Comunidades Galegas da Xunta de Galicia