Dario Lamazares Pena

O COLEXIO SANTIAGO APÓSTOLO
E O ORGULLO DE SER GALEGO

Saín de Galicia aos 14 anos, desde Ant  as de Ulla, tendo como única defensa as miñas mans para o traballo, a honestidade que aprendín da miña familia e unha tarxeta de presentación que aínda me acompaña: o meu orgullo de galego.

Chegado ao país, asocieime á Sociedade de Antas de Ulla e Monterroso, onde comecei a traballar con todas as miñas forzas pola integración de todas as sociedades que existían da provincia de Lugo, nunha soa entidade, o cal logrouse co correr do tempo, formándose o Centro Lucense.

Cumprido ese primeiro obxectivo, a loita continuou na ilusión de unir á Colectividad Galega, o cal atraeu a vontade dos dirixentes dos catro centros provinciales (Coruñés, Pontevedrés, Ourensán e ao cal eu pertencía) e, finalmente logo de moitas peripecias, #constituír\\\\+se\\\\\\ o Centro Galicia de Bos Aires. 

Hoxe, fronte ao Colexio “Santiago Apóstolo”, as instalacións que están á vista non son milagre do ceo, nin a obra dun filántropo, senón o froito sagrado do esforzo, a perseveranza e a capacidade do noso auténtico pobo, resultado da emigración e do orgullo de ser galegos. 

Penso que este é a homenaxe a toda esa xente, que traballou e deu todo sen pedir nada a cambio. Son aqueles heroes anónimos que se achegaban a colaborar dentro das entidades na emigración, que quizais non podían comprar o terreo para construír a súa casa, pero que si aportaban uns pesos para adquirir os ladrillos dun segundo fogar, como o Recreo “Pazo Galego”, o Noso ” Lar” ou o Campo “Galicia”.

Aínda que debo recoñecer que este país abriulles as portas generosamente e penso habémolo defraudado. Cada un de nós galegos tivo ao chegar a outro paisano que lle esperaba, con ese sentido de solidariedade que se traía da parroquia de orixe, conformando un auténtico mutualismo herdado da terra que nos viu crecer.

O Colexio será quen irradiará a lama de galleguidad permanente e a todo o mundo. Por iso a Fundación que rexe este Instituto Educativo foi integrada polas autoridades da Xunta de Galicia, a cuxo fronte está a figura do seu Presidente, D. Manuel Fraga Iribarne, verdadeiro exemplo de emigrante, quen é mellor entendeu este pensamento e que ademais é o seu mellor ejecutor, ao ser tamén emigrante a Cuba, xunto aos seus pais. Outras autoridades da Xunta puxeron o seu apoio incondicional e non podemos facer nomes sen caer na inxustiza.

Fundación “Galicia-América” está integrada polo Centro Galicia de Bos Aires, que constitúe a suma de todos os esforzos dos seus socios e autoridades, identificados co Estatuto desta Fundación que, nos seus primeiros artigos, expresa con claridade a creación do Colexio que, por outra banda, foi un ideal desde o primeiro emigrante que chegou a este país e, co correr das décadas, acrecentouse a necesidade da súa realización. A ejecución deste proxecto contou coa providencial presenza do Presidente D. Manuel Fraga, que non só le e escribe varios idiomas, senón que elabora, sente, actúa e goberna pensando nos seus paisanos, estean onde estean.

Así naceu unha nova entidade, que non é nin será unha entidade máis no contexto da Comunidade Galega. Esta Fundación quere ofrecer un sincero recoñecemento a todos e cada un deses seres anónimos, que como dixen antes viñeron dar, non a pedir; emigrantes que non viñeron facerse a América” senón que contribuíron a este país e fundaron Galicia en América.

O Instituto “Santiago Apóstolo” non é un Colexio para galegos xa que, grazas a Deus, a emigración finalizou décadas atrás. É un Colexio feito por galegos para ofrecer a este gran país que tanto lle debemos e, dalgún xeito, retribuirle a súa xenerosidade, tendo en conta que a Arxentina abriu as portas das súas escolas e universidades sen limitacións nin prejuicios de raza ou nacionalidade. É un espazo educativo aberto a todas as persoas de boa vontade que desexen abrevar en liberdade nesta fonte, onde conflúen os máis puros valores de Arxentina e Galicia, para preparar cultural e técnicamente aos nosos descendientes e así enfrontar con maior posibilidade o mundo en que vivimos.

Vaia tamén o noso recordo, por medio desta obra, para as autoridades arxentinas que durante todo este tempo abríronnos as portas e apoiáronnos en todas as xestións; foron os nosos mellores aliados. Para o resto da colectividad do mesma orixe ou de comunidades veciñas, todas contribuíron a consolidar este labor. En especial a todos quen conforman o Centro Galicia, porque eles son os herdeiros desta fazaña e os legatarios das xeracións que virán, do froito deste esforzo monumental que será o Colexio Arxentino-Galego “Santiago Apóstolo”.

Pero, quede o agradecimiento permanentes a eses seres anónimos, que desde o alto estarannos bendicindo e para as súas familias que os representan. Eles deron a súa vida en defensa da nosa personalidade como cultura diferenciada e nin sequera reclamaron a gloria do recordo.

Eses coterráneos, verdadeiros apóstolos da nosa galleguidad, serán entronizados nese altar maior da cultura, ante a cal, inclinarémonos

DARIO LAMAZARES PENA